„Zgniły Zachód” psuje polską młodzież? Prawdziwy powód to kryzys rodziny

Bo lewacki Netflix, bo narcystyczny Instagram, bo dziki konsumpcjonizm odciągający młodych od wartości. Prawicowcy są prawdziwymi mistrzami w wymyślaniu powodów, które mają tłumaczyć fakt, że wśród najmłodszych pokoleń ze świecą szukać patriotów i konserwatystów. Tymczasem najważniejsza i najbardziej oczywista przyczyna takiego stanu rzeczy jest pomijana lub traktowana zdawkowo. Jest nią kryzys rodziny, instytucji dla prawicy tak samo fundamentalnej, co zaniedbanej.

Trwają rozliczenia PiSu. Prawicowy komentariat prześciga się w wymyślaniu powodów porażki. Wielu wskazuje na demografię – młodzi w zdecydowanej większości mają lewicowo-liberalne poglądy, a spora część elektoratu Kaczyńskiego z 2019 r. po prostu zmarła. Dlaczego młodzi nie są konserwatystami? Tutaj pojawia się cała litania powodów. Na pierwszym miejscu wymienia się lewacki wiatr z Zachodu i destrukcyjny wpływ globalizacji – Netflixa, Instragrama, etc.

To prawicowcy lubią najbardziej – bronić oblężonej twierdzy. Pokrzywdzeni, skazani na mniejszość, sprawiedliwi dziedzice starodawnych wartości w zderzeniu z morzem różowego lewactwa. Drużyna pierścienia naprzeciwko kohorty neomarksistowskich orków. Święte ofiary.

Bardzo mnie to irytuje, bo sam czuję się człowiekiem prawicy i naprawdę nie potrafię już słuchać tego biadolenia. Nie podoba mi się strona, w którą zmierza zachodnia kultura, ale wieczne zwalanie winy na czynniki zewnętrzne jest po pierwsze miękiszonowate, a po drugie po prostu mija się z prawdą.

Osoby, których dzieci wchodzą lub niedawno weszły w dorosłość mają dziś najczęściej między 40 a 55 lat. To właśnie w tym pokoleniu w polskich rodzinach pojawiło się wiele złego.

Dziś często zwraca się uwagę na olbrzymią pracowitość i przedsiębiorczość Polaków w czasie transformacji. Jednak ubocznym skutkiem ideologii zapie**lu imienia prof. Marcina Matczaka są dzieci puszczone samopas, wiecznie nieobecni rodzice, alkoholizm i fala rozwodów.

Dołóżmy do tego wielkie migracje młodych – na Zachód za chlebem lub do wielkich polskich miast na studia i mamy przepis na wykorzenienie i społeczną katastrofę. Wskaźniki PKB napawają dumą, ale mroczną stroną polskiej transformacji są patchworkowe i nieszczęśliwe rodziny.

Za to wszystko młodzi wystawiają dzisiaj swoim rodzicom rachunek. W badaniu CBOSU Młodzi 2021 czytam: „W porównaniu tylko z ostatnim pomiarem (z 2018 roku) zauważalny jest spadek znaczenia przypisywanego przez młodych rodzinie i dzieciom (spadek z drugiej na piątą pozycję w hierarchii) oraz wyraźne umocnienie się na pierwszym miejscu miłości i przyjaźni”. Jeśli młodzi ludzie żyliby w szczęśliwych rodzinach, to by się od tej wartości nie dystansowali.

W raporcie Kościół 2023 czytam, że polskie społeczeństwo dzieli się na dwa pokolenia: 50+ i 40-. Starsi są religijni, młodsi masowo odchodzą z Kościoła. Dzisiejsi 40 i 50-latkowie to pierwsza grupa, która dystansowała się od katolicyzmu – rzadziej chodziła na niedzielną mszę, częściej nie zgadzała się z Kościołem. To właśnie w pokoleniu ludzi, którzy zbudowali nam kapitalizm, mamy do czynienia z prawdziwym załamaniem religijności. Trudno oczekiwać, żeby zobojętniali religijnie ludzie przekazywali swoim dzieciom żywą wiarę.

Jeśli tradycyjna polska rodzina znajduje się od wielu lat w kryzysie, to nie potrafi przekazywać konserwatywnych wartości. Wiele można mówić o tradycji, zakorzenieniu, zbawiennym wpływie konserwatywnego wychowania i religii, ale średnio jest to przekonujące, gdy peroruje o tym rozwodnik, pracoholik lub osoba, która ostatni raz była w Kościele ze swoimi dziećmi z okazji pierwszej komunii lub chrztu.

Jeśli prawica chce wychowywać nowych wyborców, powinna w pierwszej kolejności pomyśleć o wychowaniu swoich dzieci. Żadne zwroty egoistyczne, ideologie genderowe i masy ateuszy nie będą tak straszne dla prawicy, jeśli po swojej stronie będziemy mieli szczęśliwe rodziny tworzone przez zaangażowanych, konserwatywnych rodziców – troskliwe matki i sprawiedliwych ojców.

5 warunków dobrej spowiedzi: rachunek sumienia, żal za grzechy, mocne postawienie poprawy, szczera spowiedź, zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu. Nie ma tutaj krytyki lewactwa.