I Prezes Sądu Najwyższego: Wziąć zimny prysznic, ogarnąć się i rozmawiać. Nasze wewnętrzne swary nigdy nie prowadziły do niczego dobrego dla Polski

„Czarno widzę naszą przyszłość, jeśli na zakrętach historii będziemy się zachowywali jak nasi niektórzy przodkowie. Nie będę na to patrzeć jako pierwsza prezes. Jeżeli ktoś ma być kwiatkiem do kożucha, to lepiej, żeby kwiatka nie było. Gdyby zdarzyła się sytuacja uniemożliwiająca wypracowanie rozwiązania dobrego dla Polski i dla sędziów i wyjście z twarzą z obecnego kryzysu, to jestem gotowa odejść, niezależnie od tego, kogo to ucieszy” – mówiła w rozmowie z dziennikiem „Rzeczpospolita” I Prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Manowska.

W obszernym wywiadzie przeprowadzonym przez Tomasza Pietrygę I Prezes SN komentuje spór między Polską a Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. „Wydając postanowienia tymczasowe w ostatnich latach, TSUE zapomina o art. 5 traktatu o UE, wyznaczającym granice jej kompetencji. (…) Ja wewnętrznie mogę mieć przekonanie, że TSUE przekroczył swoje kompetencje oraz że w sprawach kardynalnych, takich jak organizacja wymiaru sprawiedliwości, polska konstytucja ma pierwszeństwo, ale muszę mieć też na uwadze polską rację stanu i konsekwencje niewykonania wyroku TSUE i postanowienia zabezpieczającego” – ocenia.

Manowska zapowiedziała, że zwróci się z oficjalnym apelem do premiera i marszałek Sejmu o podjęcia działań legislacyjnych, które pozwolą zakończyć spór. „O to, by zostały wreszcie przeprowadzone reformy, które realnie realizowałyby pierwotne założenia. To oznacza również konieczność usunięcia tego, co Unia postrzega jako uchybienia, nawet jeśli w przekonaniu naszym i części społeczeństwa tych uchybień nie ma. (…) Tu nie chodzi o to, kto ma rację (to dość egoistyczne podejście), ale co jest najlepsze dla naszego kraju” – przekonuje.

„Trzeba prowadzić działania wielopłaszczyznowe. Wprowadzić reformę nowelizującą, idąc jednak w rozpoczętym kierunku, tak by sędziowie czuli ciężar odpowiedzialności dyscyplinarnej. Przyglądamy się głównie sprawom sędziów, którzy swoje dyscyplinarki prezentują jako motywowane politycznie, ale większość to realne uchybienia, np. jazda pod wpływem alkoholu, kradzież, a przecież zdarzają się i napaści seksualne. Jeśli środowisko nie będzie wobec nich bezwzględne, nie będzie zaufania społecznego do sędziów, a jest ono konieczne” – zwraca uwagę I Prezes SN.

„Jeśli będzie gwarancja działań legislacyjnych, to z naszej strony podejmiemy w granicach prawa działania, które stanowiłyby wsparcie dla tych reformatorskich wysiłków. Wtedy z pewnością można byłoby wypracować formułę funkcjonowania ID, które nie będzie utrudniało osiągnięcia porozumienia z Unią” – wskazuje Manowska. Podkreśla jednak, że brak takich działań może przeważyć o jej decyzji o odejściu ze stanowiska. „[Dymisję] zawsze rozważam (…) Brak reformy może być jedną z takich okoliczności. Nie boję się decyzji o odejściu ze służby” – puentuje.

Opracował PTR.