Libura: sensowne ustawienie służby zdrowia wymaga czasu i dopracowania detali
W skrócie
„Najważniejszym wyzwaniem przed reformatorami polskiej służby zdrowia jest rozsądna i spójna koncepcja reform. Do stanu idealnego zapewne dojść nie możemy, ale na pewno możemy doprowadzić do sytuacji, w której będzie znacznie lepiej. Przykładem mogą być nie tylko kraje Europy Zachodniej, które mają znacznie dłuższą historię pewnych reform projakościowych, ale nawet nasi bezpośredni sąsiedzi, Czesi” – komentowała w Polskie Radio 24 ekspert CA KJ Maria Libura.
„W Czechach postanowiono nie miotać się podczas reform od ściany do ściany. Jednym z wielkich problemów w naszym kraju jest to, że przechodzimy od jednej skrajnej koncepcji do drugiej, tymczasem sensowne ustawienie systemu zdrowia wymaga czasu i dopracowania detali z myślą o realizacji dobrze ustawionych celów. A tym celem jest to, żeby pojedynczy pacjent miał jak najlepszy dostęp do ochrony zdrowia, wtedy kiedy jej potrzebuje, a z drugiej strony tych pacjentów zachowywać możliwie długo w dobrym zdrowiu, po to, żeby tej ochrony zdrowia potrzebowali w jak najmniejszym stopniu” – wyjaśniała.
„Państwo jako organizator systemu ochrony zdrowia dba o to, aby te podmioty, które wykonują świadczenia zdrowotne robiły to w sposób wysoko jakościowy. Sprawdza się jakość leczenie, to jakie są efekty leczenia. Odchodzi się od leczenia szpitalnego, na rzecz opieki ambulatoryjnej. W Danii gdzie zdrowie leży w kwestii regionów, te regiony, które nie potrafią zredukować wskaźnika przyjęć do szpitala, ponoszą za to kary finansowe. W Czechach są limity czasu oczekiwania na pewne świadczenia. Jest wskazane wyraźnie ile czasu pacjent może czekać na lekarza, jeżeli ma pewien problem zdrowotny” – argumentowała ekspert CA KJ.
„Najważniejszą kwestią w drodze do lepszej jakości ochrony zdrowia w Polsce jest wyznaczenie konkretnych celów i stosowny nadzór efektywności podejmowanych działań. Trzeba 'mierzyć, sprawdzać i egzekwować’, by osiągnąć zadowalające rezultaty. Tymczasem w Polsce nie zbieramy danych, nie zbieramy informacji dotyczących np. tego jakie są efekty leczenia w poszczególnych ośrodkach. Gdybyśmy wiedzieli jak efektywni są poszczególni świadczeniodawcy moglibyśmy przekierować środki publiczne, których jest niewiele, w ten miejsca w których wiemy, że uzyskamy największy efekt za te same pieniądze” – podsumowała Maria Libura.
