#1 Kim są: sekretarze stanu w rządzie Beaty Szydło?
Przyglądając się posunięciom PiS-u nie można mieć wątpliwości, że „dobra zmiana” oznacza w pierwszej kolejności zmiany personalne w różnorakich instytucjach państwa: od TK, przez służbę cywilną, media publiczne, po skład ministerstw. Takie podejście zgodne jest z filozofią polityczną Jarosława Kaczyńskiego, dla którego rewolucja kadrowa jest kluczem do późniejszych ewentualnych reform instytucjonalnych. W tym kontekście należy zrobić małe „sprawdzam” i przeanalizować, kim są mianowani przez rząd Beaty Szydło sekretarze stanu. Bo to właśnie oni, wraz z podsekretarzami stanu, których weźmiemy „na tapetę” w następnej kolejności, będą w takim samym stopniu jak medialni ministrowie odpowiedzialni za działanie ministerstw oraz projektowane reformy.
W obecnym rządzie Beaty Szydło, mamy 25 sekretarzy stanu oraz 65 podsekretarzy stanu. Czym różnią się te stanowiska? Sekretarz stanu, czyli innymi słowy wiceminister, zastępuje ministra i kieruje pracami resortu podczas jego nieobecności. Praktyka pokazuje, że w danym ministerstwie może być więcej niż jeden sekretarz stanu – w takiej sytuacji minister reguluje zakres i podział obowiązków. Sekretarz stanu razem z podsekretarzami stanu (tych drugich jest zawsze kilku) tworzą kierownictwo ministerstwa. Kwestie te reguluje ustawa o Radzie Ministrów z dn. 8 sierpnia 1996 r.
Zestawienie nie uwzględnia czterech członków Rady Ministrów (ministrowie bez teki): Mariusza Kamińskiego (koordynator służb specjalnych), Beaty Kempy, Henryka Kowalczyka (przewodniczący Stałego Komitetu Rady Ministrów) oraz rzecznika prasowego rządu w randze członka Rady Ministrów, Elżbiety Witek.
Statystyki:
– 25 sekretarzy stanu
– 65 podsekretarzy stanu
– 24 mężczyzn
– 1 kobieta
– 4 bezpartyjnych
– 21 członków Prawa i Sprawiedliwości
Sekretarze stanu
1. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Jarosław Sellin – ur. w 1963 r. w Gdyni. Wykształcenie wyższe (magister historii). Członek Prawa i Sprawiedliwości od 2010 r. W latach 1980-1990 w NSZZ „Solidarność”, później w ZChN, Partii Konserwatywnej, Zrzeszeniu Kaszubsko-Pomorskim. Związany z mediami (członek środowiska młodych konserwatystów tzw. „pampersów”: w latach 90. m.in. szef działu politycznego tygodnika „Młoda Polska”, dziennikarz TVP w tym szef PanoramyTV Gdańsk, szef Informacjii publicystyki w TV Polsat; rzecznik rządu Jerzego Buzka w latach 1998-1999. Członek KRRiT w latach 1999-2005; później do 2007 wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Poseł na Sejm od 2005 r.
Krzysztof Czabański – ur. w 1948 r. w Warszawie. Ukończył politologię na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1967-1980 członek PZPR. Jako dziennikarz pracował m.in. w „Sztandarze Młodych”, „Zarzewiu”, „Dookoła świata”, „Literaturze.” Od początku związany z „Solidarnością”; publikował w „Kulturze” i „Tygodniku Solidarność”. Pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność” w czasie, gdy naczelnym był Jarosław Kaczyński. Prezes PAP za rządów Jana Olszewskiego, prezes PAI, prezes Polskiego Radia S.A., członek rady nadzorczej TVP za rządów Jarosława Kaczyńskiego. Publikował w „Gazecie Wyborczej”, „Rzeczpospolitej”, „Do Rzeczy”, „W Sieci”. Honorowy Przewodniczący Kongresu Mediów Niezależnych. Współzałożyciel Ruchu Społecznego im. Lecha Kaczyńskiego i członek jego władz. Wraz z arcybiskupem Tadeuszem Gocłowskim i Jarosławem Kaczyńskim – założyciel i członek Rady Fundacji Instytut im. Lecha Kaczyńskiego. Bezpartyjny.
2. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego
Aleksander Bobko – ur. w 1960 r. w Przemyślu. Profesor nauk humanistycznych, obecnie rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego. Studiował informatykę na AGH oraz filozofię na UJ i PAT (obecnie UPJPII), a także na Uniwersytecie we Fryburgu Badeńskim. Staże naukowe odbył w Niemczech, Austrii, Wielkiej Brytanii i USA. Były radny oraz członek Zarządu Miasta Rzeszowa. Członek Zespołu ds. Aksjologicznych Podstaw Konstytucji przy Rzeczniku Praw Obywatelskich (w latach 2006-2007). Senator IX kadencji z ramienia PiS-u. Bezpartyjny od 2015.
3. Ministerstwo Rozwoju
Jerzy Kwieciński – ur. w 1959 r. w Stalowej Woli. Doktor nauk technicznych; absolwent Politechniki Warszawskiej. Od 1993 r. w Przedstawicielstwie Komisji Europejskiej w Polsce. W latach 2003-2005 prezes Europejskiego Centrum Przedsiębiorczości. Później podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego do 2008 r. W 2014 r. został członkiem rady programowej PiS, a rok później członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę. 10 grudnia 2015 r. został mianowany pełnomocnikiem premiera do spraw funduszy europejskich i rozwoju regionalnego.
4. Ministerstwo Cyfryzacji
Witold Kołodziejski – ur. w 1966 r. w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu S. Wyszyńskiego w Warszawie. W 1991 r. w biurze prasowym PC; później reporter Informacyjnej Agencji Prasowej Polskiego Radia. Od 1993 r. w Telewizji Polskiej (Magazyn Katolicki, Credo, Otwarte Drzwi, Między ziemią a niebem). Od 1999 r. odpowiedzialny za Studio papieskie. Członek PiS-u. W radzie miasta stołecznego Warszawy w latach 2002-2006 (od 2005 przewodniczący). Od 2006 r. członek KRRiT. W wyborach samorządowych w 2010 r. uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego – wybrany ponownie w 2014 r.
5. Ministerstwo Edukacji Narodowej
Teresa Wargocka – ur. w 1955 r. w Mińsku Mazowieckim. Studiowała filozofię na KULu. W 1981 r. w NSZZ „Solidarność”. Członek PiS-u od 2004 r.; radna Sejmiku Województwa Mazowieckiego od 2006 r.; poseł na Sejm VI kadencji – wybrana ponownie w 2015 r. (członek Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, członek Komisji Edukacji Nauki i Młodzieży, członek podkomisji do spraw jakości edukacji i podkomisji do spraw ekonomiki edukacji).
6. Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej
Jerzy Materna – ur. w 1956 r. w Zielonej Górze. Magister inżynierii budownictwa. Po studiach do 1990 r. pracował w Komunalnym Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowalnym. Od 1993 r. w PC, później przystąpił do PiS-u. Poseł na Sejm V kadencji – wybrany ponownie w 2007, 2011 i 2015 r.
7. Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa
Kazimierz Smoliński – ur. w 1955 r. w Malborku. Magister prawa Uniwersytetu Gdańskiego. Pracował od 1978 r. w Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń Inspektoratu w Tczewie. Później pracował jako radca prawny – od 2008 adwokat. Prezes Zarządu Stoczni Gdynia SA w latach 2007-2008. Członek rady nadzorczej Zakładu Energetyki Cieplnej Sp. z o.o. w Tczewie. Członek licznych rad nadzorczych. W strukturach samorządowych nieprzerwanie od 1990 r. poseł od 2010 r. (w miejsce zmarłego Macieja Płażyńskiego). Członek PiS-u.
8. Ministerstwo Obrony Narodowej
Bartosz Kownacki – ur. w 1979 r. w Warszawie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Studia podyplomowe z prawa kanonicznego na UPJPII. W 2009 r. założył własną kancelarię adwokacką. Pełnomocnik rodzin kilku ofiar katastrofy pod Smoleńskiem. Członek Ruchu Odbudowy Polski. Asystent premiera Jana Olszewskiego. Od 2006 r. w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Poseł od 2011 r. z list PiS-u – wybrany ponownie w 2015 r. Później przeszedł i tworzył klub Solidarna Polska, jednak powrócił do macierzystej partii.
9. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
Stanisław Szwed – ur. w 1955 r. w Bielsku-Białej. Studiował administrację w Krakowskiej Szkole Wyższej im. A.F. Modrzewskiego. Zatrudniony od 1970 r. w Fabryce Pił i Narzędzi Wapienica. Od 1980 r. w NSZZ „Solidarność”. Wiceprzewodniczący Regionu Podbeskidzie w latach 1992-1007 oraz 2002-2005. Poseł III kadencji z ramienia AWS. W 2005 r. wybrany na posła z listy PiS-u – wybrany ponownie w 2007, 2011 i 2015 r. Członek PiS-u. „Tygodnik Solidarność” uhonorował go tytułem Człowieka Roku 2006.
Krzysztof Michałkiewicz – ur. w 1953 r. w Obornikach Śląskich. Ukończył socjologię na KULu. W 1980 r. wstąpił do NSZZ „Solidarność”. Za udział w strajkach aresztowany – otrzymał paszport z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy polskiej i wyjechał z rodziną do Australii. Po powrocie pracował m.in. w lubelskim Urzędzie Wojewódzkim. Od 2004 r. zastępca prezydenta Lublina. W latach 1994-1995 członek Partii Konserwatywnej. W 2005 r. wybrany do Sejmu z list PiS-u. Minister Pracy i Polityki społecznej w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. Ponownie wybrany na posła w 2007, 2011 i 2015 r.
10. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Zbigniew Babalski – ur. w 1953 r. w Ostródzie. Ukończył inżynierię rolnictwa na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Od 1980 r. należał do NSZZ „Solidarność”; działał także w Ruchu Społecznym AWS; obecnie członek PiS-u. W strukturach samorządowych w latach 1994-2001 oraz 2006-2007. W międzyczasie zastępca dyrektora oddziału terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych. Poseł na Sejm od 2007 r. reelekcję uzyskał w 2011 i 2015 r.; obecnie sekretarz stanu w MRiRW oraz pełnomocnik rządu ds. kształtowania ustroju rolnego.
Jacek Bogucki – ur. w 1959 r. w Wysokiem Mazowieckiem. Ukończył mechanikę na Politechnice Lubelskiej. Od 1990 w strukturach samorządowych. Przed wstąpieniem w szeregi PiS-u działał w Porozumieniu Polskich Chrześcijańskich Demokratów. Poseł na Sejm V kadencji. Sekretarz stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi w 2007 r. wybrany ponownie na posła w 2007, 2011 i 2015 r. Współtworzył klub Solidarna Polska, jednak powrócił do PiS-u.
11. Ministerstwo Skarbu Państwa
Grzegorz Tobiszowski – ur. w 1965 r. w Rudzie Śląskiej. Absolwent socjologii na KULu. Radny Rudy Śląskiej w latach 1994-2002. Poseł V, VI i VII kadencji z ramienia PiS-u. Od 1995 r. członek Związku Górnośląskiego. W latach 1995-2000 wiceprezydent Rudy Śląskiej. Pełnił funkcję prezesa zarządu Górnośląskiej Agencji Rozwoju Regionalnego. Zasiadał w radach nadzorczych: Rudzkiej Agencji Rozwoju Inwestor, Zakładu Gospodarki Komunalnej.
Marek Zagórski – ur. w 1967 r. w Kamieniu Pomorskim. Studiował na Uniwersytecie Szczecińskim. Od 1991 do 1998 r. związany z mediami: redaktor naczelny tygodnika „Punkt Widzenia”, pracownik wydawnictwa Morze i Ziemia, redaktor naczelny TV Gryfnet. Pełnomocnik prezydenta Szczecina w 1998 r., w latach 1999-2001 kierownik gabinetu politycznego Artura Balazsa, ówczesnego ministra rolnictwa i rozwoju wsi. W latach 1993-1997 członek Partii Konserwatywnej, a później Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego. Poseł na Sejm wybrany w 2001 r. z list PO. Od 2004 r. poseł niezrzeszony. W 2006 r. został sekretarzem stanu w MRiRW. W kolejnych latach reaktywował SKL, które to jednak rozwiązało się (połączenie z Polską Razem Jarosława Gowina). W 2015 r. ponownie został posłem na Sejm z list PiS-u.
12. Ministerstwo Sportu i Turystyki
Jarosław Stawiarski – ur. w 1963 r. w Kraśniku. Studiował na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Członek NSZZ „Solidarność” od 1989 r. Od 1998 do 2006 we władzach samorządowych. Członek Partii Centrum, a później Prawa i Sprawiedliwości. Poseł od 2006 r. wybrany ponownie w 2007 i 2015 r. w latach 2011-2014 zajmował stanowisko zastępcy burmistrza Kraśnika oraz radnego Sejmiku Województwa Lubelskiego.
13. Ministerstwo Sprawiedliwości
Patryk Jaki – ur. w 1985 r. w Opolu. Ukończył politologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Członek gabinetu politycznego Ryszarda Legutki. Publikował w „Logistyce” oraz „Gazecie Opolskiej”. W 2006 r. został członkiem PO, jednak później przeszedł do PiS-u. W 2006 i 2010 wybierany do władz samorządowych. Wybrany na posła w 2011 i 2015 r. z list PiS-u. Współtworzył Solidarną Polskę. Obecnie sekretarz stanu w MS.
14. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji
Jakub Skiba – ur. w 1961 r. w Krakowie. Magister historii (KUL). Absolwent Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. Pracował w Najwyższej Izbie Kontroli i Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. W latach 1997-1999 dyrektor biura szefa Kancelarii Premiera. Później dyrektor generalny w Głównym Urzędzie Statystycznym. Dyrektor Generalny w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w latach 2005-2007. Był członkiem rady KSAP (2000–2007), Rady do Spraw Uchodźców (1999–2004) i tzw. komisji majątkowej (2005–2007). Od 2007 do 2013 r. członek zarządu NBP.
Jarosław Zieliński – ur. w 1960 r. w Szwajcarii k. Suwałk. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Należał do NZS i NSZZ „Solidarność”. Członek Rady Miejskiej Suwałk w latach 1990-1994 oraz 1998-2003. Członek PC, od 2001 r. w PiS-ie. Poseł na Sejm od 2003 r. wybrany ponownie w 2005 r. – w tym samym roku został wiceministrem w MEN-ie. W 2007 r. sekretarz stanu w MSWiA. Wybierany do Sejmu ponownie w 2007, 2011 i 2015 r. obecnie sekretarz stanu w MSWiA.
15. Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Jan Dziedziczak – ur. w 1981 r. w Warszawie. Ukończył politologię na Uniwersytecie Warszawskim. Stypendysta Uniwersytetu Narodów Zjednoczonych w Tokio. Instruktor ZHR. Asystent prasowy Jarosława Kaczyńskiego. W latach 2006-2007 rzecznik prasowy rządu Kaczyńskiego. Członek PiS-u. Poseł na Sejm wybierany w 2007, 2011 i 2015 r.
Konrad Szymański – ur. w 1969 r. w Kaliszu. Ukończył prawo na UAM w Poznaniu. W latach 1991-1993 kierownik biura poselskiego Marcina Libickiego. W latach 1993-1997 był ekspertem komisji samorządowej Rady Miasta Poznania. W latach 1997-1998 pracował w Kancelarii Sejmu, a później był doradcą wicemarszałka Sejmu. W okresie 1999-2000 w gabinecie politycznym Kazimierza Marcinkiewicza. W latach 90. był zastępcą prezesa zarządu Młodzieży Wszechpolskiej; później należał do ZChN. W 2007 r. wstąpił do PiS-u. Europoseł od 2004 r. – wybrany ponownie w 2009 r.
16. Ministerstwo Środowiska
Mariusz Jędrysek – ur. w 1962 r. w Głubczycach – profesor nauk o Ziemi Uniwersytetu Wrocławskiego. Studiował również fizykę i mineralogię-petrologię. Od 2008 dyrektor Międzywydziałowego Studium Ochrony Środowiska Uniwersytetu Wrocławskiego. W tym samym roku objął funkcję dyrektora ds. czystych technologii węglowych we Wrocławskim Centrum Badań EIT+, a w 2009 funkcję dyrektora Wrocławskiego Ośrodka Regionalnej Wspólnoty Wdrożeń Innowacji w Klimatycznym KIC. Działał w NZS, a później w Solidarności. W latach 2005-2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska. W 2011 i 2015 r. wybrany do Sejmu. W Sejmie VII kadencji przystąpił do Solidarnej Polski, ale w 2012 r. dołączył do PiS-u. Obecnie sekretarz stanu w MŚ.
Paweł Sałek – ur. w 1975 r. w Skierniewicach. Absolwent Politechniki Częstochowskiej. Ukończył również MBA. Był dyrektorem Akademickiego Centrum Edukacji Ekologicznej Niezależnego Zrzeszenia Studentów; był także dyrektorem Zarządu Oczyszczenia Miasta st. Warszaw, a wcześniej wicenaczelnikiem Wydziału Gospodarki komunalnej i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta w Skierniewicach. Twórca i pierwszy kierownik Krajowego Administratora Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji w Instytucie Ochrony Środowiska – Państwowym Instytucie Badawczym (obecnie: Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami). Pracował także w Krajowym Centrum Inwentaryzacji Emisji. W ostatnich latach był Wiceprezesem Zarządu i Dyrektorem ds. Techniczno-Eksploatacyjnych w Radomskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej RADPEC SA w Radomiu. Obecnie sekretarz stanu w MŚ.
17. Ministerstwo Zdrowia
Jarosław Pinkas – ur. w 1955 r. w Gliwicach. Doktor nauk medycznych. Studiował na Akademii Medycznej w Warszawie. Asystent Zbigniewa Religii przez trzy lata w Klinice Kardiochirurgii Centralnego Szpitala Klinicznego MSW. Od 1998 był zastępcą Kierownika Oddziału Regionalnego ds. Ubezpieczeń Zdrowotnych w Biurze Pełnomocnika Rządu ds. Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego. Prezes Polskiego Czerwonego Krzyża w latach 2005-2007. W tych latach także wiceminister zdrowia. Zatrzymany przez ABW w 2008 r. pod zarzutami korupcji w 2015 r. – uniewinniony.
