Witamy na stronie Klubu Jagiellońskiego. Jesteśmy niepartyjnym, chadeckim środowiskiem politycznym, które szuka rozwiązań ustrojowych, gospodarczych i społecznych służących integralnemu rozwojowi człowieka. Portal klubjagiellonski.pl rozwija ideę Nowej Chadecji, której filarami są: republikanizm, konserwatyzm, katolicka nauka społeczna. Możesz nas wesprzeć przekazując 1,5% podatku na numer KRS: 0000128315.

Informujemy, że korzystamy z cookies. Zachęcamy do regularnych odwiedzin naszej strony.

Czas protekcjonizmu. Ku strategii suwerenności żywnościowej

Czas protekcjonizmu. Ku strategii suwerenności żywnościowej
Kwestie bezpieczeństwa żywnościowego muszą być traktowane przez polityków tak poważnie, jak bezpieczeństwo militarne czy energetyczne. Raport jest kompleksową opowieścią o kondycji polskiego rolnictwa, wraz ze zbiorem rekomendacji.

Niniejsza publikacja jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak prowadzić odpowiednią politykę zapewniającą obywatelom dostęp do dobrej jakości żywności krajowego pochodzenia, wspierając jednocześnie krajowych producentów i ich ekspansję na rynki zagraniczne i nie zatracając przy tym lokalnego, tradycyjnego charakteru produkcji rolnej.

[PRZECZYTAJ RAPORT CENTRUM ANALIZ KJ PT. „Czas protekcjonizmu. Ku strategii suwerenności żywnościowej”]

Rozdział pierwszy koncentruje się na kwestiach związanych z bezpieczeństwem i samowystarczalnością żywnościową – czyli tym, czy w razie kryzysu Polska „jest w stanie się wykarmić”. Rozdziały drugi i trzeci opisują polski łańcuch żywnościowy wraz z jego przemianami od czasu reformy rolnej lat 40. XX wieku. Rozdział czwarty ma charakter rekomendacyjny. Wskazuje on z jednej strony wizję zrównoważonego rozwoju polskiego sektora rolno-spożywczego – jak znaleźć złoty środek między rynkiem a ojcowizną, między globalną ekspansją a rodzinnym charakterem polskiego rolnictwa. Przede wszystkim jednak proponuje alternatywne metody ochrony oraz wsparcia krajowych producentów żywności w dobie postępującej konsolidacji i internacjonalizacji jej produkcji w czterech głównych obszarach: bezpieczeństwa i stabilności, integracji sektora, silnych i efektywnych instytucji publicznych, a także zrównoważonego rozwoju i charakteru przemian na polskiej wsi.

Kluczowym wnioskiem płynącym z rozdziału czwartego jest konieczność większego zaangażowania sektora publicznego w ramach łańcucha żywnościowego i konieczność zerwania z prowadzoną w ostatnich dekadach polityką państwa jako „nocnego stróża”. Wyzwań jest wiele, lecz szans jeszcze więcej. To, czy polska wieś i rolnictwo zachowają swój tradycyjny charakter, czy Polska rzeczywiście będzie mieć szanse zostać „spichlerzem świata”, a także wiele innych kwestii stoi dziś pod znakiem zapytania. To, czy będziemy mieć odwagę samodzielnie poszukać na nie odpowiedzi, jest zaś kwestią woli politycznej.