Polskie MSWiA ostrzega. Rosjanie wmieszają między ukraińskich uchodźców własnych agentów?
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji opublikowało notatkę na temat inżynierii przymusowej migracji stosowanej jako narzędzie destabilizacji państw przyjmujących duże strumienie migrantów i uchodźców. Rosja może wykorzystywać mniejszość ukraińską w Polsce do prowokowania konfliktów i pogłębiania podziałów między Ukraińcami a Polakami.
Na łamach Przeglądu Bezpieczeństwa Wewnętrznego opublikowano artykuł naukowy poświęcony inżynierii przymusowej migracji określonej jako technologia geopolityczna, która najprawdopodobniej jest i będzie stosowana w związku z migracją spowodowaną rosyjską inwazją na Ukrainę. Inżynieria przymusowej migracji należy do niekonwencjonalnych środków wywierania wpływu charakterystycznych zarówno dla działalności służb specjalnych ZSRR, jak i współczesnych struktur aparatu bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej.
Mechanizm jest wdrażany poprzez działania bezpośrednie (skierowanie w kanale migracyjnym przestępców, terrorystów, osoby wrogo nastawione do danego państwa czy funkcjonariuszy służb specjalnych) albo działania pośrednie (podżeganie do konfliktów na tle etnicznym, wzniecanie niepokojów społecznych, wykorzystywanie sytuacji uchodźców do prowadzenia wojny informacyjnej itd.) związane z obecnością osób reprezentujących kulturę odmienną od kultury narodowej danego państwa.
Instrumentalne wykorzystanie potencjalnych osi konfliktu pomiędzy społeczeństwem państwa przyjmującego a migrantami lub uchodźcami ma na celu doprowadzenie do osłabienia politycznego, gospodarczego, społecznego danego państwa, które ma utracić zdolność do przeciwstawienia się państwu stosującemu inżynierię przymusowej migracji i jego dążeniu do realizacji własnych celów geopolitycznych.
ZSRR wykorzystywało ten mechanizm do osłabiania USA w okresie zimnej wojny poprzez oddziaływanie na fale migrantów z Kuby, natomiast Federacja Rosyjska użyła inżynierii przymusowej migracji względem Syrii podczas prowadzenia działań zbrojnych przeciwko ISIS na Bliskim Wschodzie, wzmagając kryzys uchodźczy w połowie drugiej dekady XXI w.
Co istotne, rosyjskojęzyczne społeczności państw europejskiego obszaru postsowieckiego stanowią doskonałe tło operacyjne dla funkcjonariuszy służb wywiadowczych Federacji Rosyjskiej. Począwszy od języka rosyjskiego jako języka ojczystego tych społeczności przez bliskość kulturową wynikającą z przynależności do tej samej cywilizacji, a skończywszy na podobieństwie w wyglądzie osób pochodzenia słowiańskiego – wszystkie te okoliczności sprawiają, żę umieszczenie funkcjonariusza służb rosyjskich w rosyjskojęzycznej społeczności europejskich państw byłego ZSRR jest nie procesem nastręczającym szczególnych trudności.
Mając świadomość istotności potencjalnego zagrożenia, Polska powinna wykorzystać coraz ściślejszą współpracę partnerską z Ukrainą i przeciwstawiać się próbom wykorzystywania migrantów do pogłębiania podziałów w polskim społeczeństwie.
