Czy kolejna partia centroprawicowa może zaistnieć w Polsce? Tak, jeśli w końcu wyjdzie z lat 90. [VIDEO]

2 maja powstała nowa partia centroprawicowa o nazwie Centrum dla Polski. Jej założycielami są min. Kazimierz Michał Ujazdowski i Ireneusz Raś. Piotr Trudnowski spogląda w przeszłość i pokazuje zagrożenia, które mogę przesądzić o braku sukcesu partii odnosząc się do podobnych tworów. Rzadko kiedy udawało im się zebrać dostateczną liczbę podpisów, aby wejść do grona wyborów, a jeśli już się to udawało – nie przekraczały progu wyborczego. O problemach z rozumieniem polityki jedynie jako sukcesu partyjnego Piotr Trudnowski pisał już na łamach PRESSJI oraz naszego portalu. Drugim problemem jest to, że między dwoma skrajnymi partiami robi się już ciasno na kolejną partię centroprawicową. 

Skąd w takim razie pomysł na Centrum dla Polski? Piotr Trudnowski sięga najpierw do historii: wspomina scenę polityczną w Polsce lat 70, Ruch Młodej Polski oraz jego założyciela, Aleksandra Halla. Jego książka “Anatomia władzy i nowa prawica” z początku tego roku wydaje się być inspiracją dla założycieli nowej centroprawicy. W swoich esejach Aleksander Hall omawia rządy PiS, przeprowadza analizę różnych odcieni opozycji, a ostatecznie – proponuje własne założenia i wartości, którymi miałaby kierować się nowa centroprawica. Cytuje Jana Pawła II, Benedykta XIV i Romana Dmowskiego; porusza także kwestie nacjonalizmu, obowiązków narodowych, emigrantów z krajów muzułmańskich, stosunku do aborcji, tradycji chrześcijańskich oraz środowisk LGBT.

Prezes KJ zwraca jednak uwagę na pewien istotny problem, który ciąży nad esejami Aleksandra Halla i założeniami nowej centroprawicy: taki obraz centrum był możliwy do zrealizowania do końca lat 90., gdy scena polityczna w Polsce i na świecie wyglądała zupełnie inaczej. Dziś sposób komunikowania polityki i zabiegania o wyborców jest zupełnie inny niż kiedyś, a scena polityczna w Polsce jest podzielona na dwa, wielkie, skrajne bloki ideologiczne. Centryści zdają się jednak nadal tego nie dostrzegać, co podnosi ryzyko tego, że cała inicjatywa może “zakończyć się fiaskiem, stać się kolejnym kwiatkiem do kożucha w przyszłym obozie lewicowo-liberalnym Tuska, albo nadal być skazaną na pozostanie mniejszą formacją opozycyjną” – komentuje Trudnowski.

Prezes wskazuje więc na dwie potencjalne ścieżki, które mogą uratować partię centroprawicową, od takiego losu: przyjęcie formy partii koalicyjnej par excellence lub  ustanowienie nowej, świeżej “twarzy” centroprawicy. Pierwszy scenariusz zakłada idealne umiejscowienie się na dwupartyjnej scenie politycznej w Polsce i otwarcie się na współpracę z każdą ze stron, z zachowaniem swojego programu oraz określeniem minimów współpracy. Tylko wtedy “byłaby faktycznie wiarygodna jako partia chcąca rozbijać duopol na scenie politycznej Polski”, mówi Trudnowski. Drugie rozwiązanie to umiejscowienie się jako eksperckie i ideowe zaplecze programowe dla zupełnie nowego, świeżego i wiarygodnego polityka spoza głównej sceny politycznej.

Aby jednak którakolwiek z tych dwóch perspektyw mogła się zrealizować w kontekście Centrum dla Polski, jej twórcy musieliby być gotowi na przełamanie samych siebie pokazując, że są gotowi na współpracę z każdą ze stron oraz, przede wszystkim, przejść nad ograniczeniami polityki z lat 90. i zaakceptować ją taką, jaka jest teraz – jaką symbolizują w Polsce Kukiz czy Hołownia, a za jej granicami Trump, Macron czy Zełenski.