Witamy na stronie Klubu Jagiellońskiego. Jesteśmy niepartyjnym, chadeckim środowiskiem politycznym, które szuka rozwiązań ustrojowych, gospodarczych i społecznych służących integralnemu rozwojowi człowieka. Portal klubjagiellonski.pl rozwija ideę Nowej Chadecji, której filarami są: republikanizm, konserwatyzm, katolicka nauka społeczna.

Zachęcamy do regularnych odwiedzin naszej strony. Informujemy, że korzystamy z cookies.

Kędzierski: Czy UE stała się niemiecka? Bilans rządów Merkel w strukturach unijnych

Kędzierski: Czy UE stała się niemiecka? Bilans rządów Merkel w strukturach unijnych EU2017EE Estonian Presidency/flickr.com

„Także w polityce europejskiej kanclerz Merkel hołdowała zasadzie, które sami Niemcy określają czasownikiem »merkeln«, oznaczającym działanie polegające na odwlekaniu decyzji i zamiataniu trudnych spraw pod dywan. Można więc zaryzykować tezę, że UE i pozycja Niemiec we Wspólnocie ewoluowała raczej »pomimo« niż »dzięki« Angeli Merkel, choć oczywiście czasami brak decyzji z jej strony de facto taką decyzję stanowił.” – pisał na łamach „Teologii Politycznej Co Tydzień” Marcin Kędzierski.

„Między 2005 a 2009 rokiem, czyli początkiem i końcem pierwszej kadencji Angeli Merkel na stanowisku kanclerza RFN, Niemcy z pozycji jednego z uczestników europejskiego triumwiratu (tak jeszcze w 2007 roku kanclerz Merkel określała trójkąt Francja-RFN-Wielka Brytania) zaczęły przesuwać się w kierunku pozycji europejskiego hegemona. Wyrazem tej zmiany były nawet komentarze europejskiej prasy.” – stwierdził główny ekspert CAKJ.

„Można jednak odnieść wrażenie, że kryzys migracyjny, podobnie zresztą jak kryzys w Donbasie, »kryzys patentowy« (przejęcie przez Chińczyków kluczowej dla niemieckiej gospodarki firmy Kuka, produkującej sterowniki do maszyn) czy wreszcie »kryzys dieslowy« (wyjście na jaw afery Volkswagena, który fabrykował wyniki badań dot. spalania i montował specjalne urządzenia oszukujące) stopniowo osłabiały pozycję Niemiec. W efekcie RFN zaczęła stopniowo tracić swoją hegemoniczną pozycją zanim na dobre zaczęła ją wykorzystywać, choć trzeba jednocześnie stwierdzić, że sam Berlin nie był nigdy zachwycony perspektywą brania »oficjalnej« odpowiedzialności za całą UE.” – zwrócił uwagę autor KJ.

„Do pełnego obrazu dziedzictwa kanclerz Merkel w Europie należy dodać jeszcze dwa elementy. Pierwszym z nich jest budowa drugiej nitki Gazociągu Północnego, i szerzej ‒ relacje z Moskwą. Berlin wbrew woli licznych partnerów z UE (nie tylko Polski i innych państw naszego regionu, ale także krajów skandynawskich), doprowadził do finalizacji tej inwestycji, nie tylko kwestionując zasadę unijnej solidarności, ale i podważając status Niemiec jako zaufanego pośrednika europejskiej polityki (bismarckowski ehrlicher Makler), co budzi spore kontrowersje nawet w samych Niemczech.” – napisał Kędzierski.

„Drugi ważnym elementem tego dziedzictwa są już wspomniane wcześniej relacje z Pekinem – Angela Merkel w imię dobrych relacji gospodarczych przemykała oko nie tylko na coraz bardziej agresywne działania gospodarcze, ale także łamanie praw człowieka w chińskim Xinciangu czy Hongkongu. W efekcie pomimo niebezpiecznej już skali uzależnienia niemieckiej gospodarki od Państwa Środka, na ostatnią chwilę niemieckiej prezydencji w Radzie UE w drugim półroczu 2020 roku dopchnęła kolanem porozumieniu inwestycyjne z Chinami (Comprehensive Agreement on Investments).” – zwrócił uwagę główny ekspert CAKJ.

„Pani kanclerz potrafiła doskonale wykorzystać koniunkturę gospodarczą do utrzymania i stabilizacji władzy (nota bene Niemcy to jedyne duże państwo UE, w którym nie nastąpiła defragmentacja sceny politycznej), ale jednocześnie wybierając to, co łatwiejsze, przerzuciła ciężar rozwiązywania poważnych problemów na swoich następców, którzy będą musieli to robić w zdecydowanie trudniejszych czasach. Dlatego zaryzykowałbym hipotezę, że pod koniec XXI wieku w podręcznikach historii świata erę kanclerz Merkel będziemy raczej postrzegać jako belle epoque, zwiastujące nadejście trudnych czasów, i to zarówno dla Niemiec, jak i całej Unii.” – podsumował Kędzierski.